Uçak teknisyenlerinin vasıf ve donanımlarının gün geçtikçe arttığını söyleyen Yusuf Önel, okulu bitirip çalışmaya başladıklarında tecrübe eksikleri olduğunu ama teorik açıdan ve yabancı dil bilgileriyle önceki nesil teknisyenlerden bir adım önde olduklarını gördüğünü belirtiyor ve ekliyor: “Aynı şeyi bugün de gözlemliyorum. Okulu bitirip gelen yeni nesil teknisyenler de bizim bir adım önümüzdeler. Eğitim kalitesinin arttığının bir göstergesi bu…”

 

 

UTED: Eskişehirli teknisyenler, havacılığa ilginiz ne zaman başladı sorusunu genellikle, kendimi bildim bileli, diye cevaplıyor. Eskişehir’deki uçak hareketliliği dolayısıyla olsa gerek… Sizin ilginiz de böyle mi başladı?

Yusuf Önel: Doğru Eskişehir havacılıkla anılır genelde… Orada hava ikmal merkezi var, biliyorsunuz. Babam da oradan emekli… Ortaokuldan sonra lise seçerken onun da etkisiyle Eskişehir Anadolu Teknik Lisesi Uçak Bakım ve Elektroniği Bölümüne girmiştim. Aslında ben motor meslek lisesini kazanmıştım. Bizim okul 1990’da kurulduğu için pek bilinmiyordu. Ben de okulun ikinci dönem mezunlarındanım. Daha sonra babamın arkadaşlarının uyarısıyla öğrenip, oraya kayıt yaptırdım. Bir senesi İngilizce hazırlık toplam beş yıllık bir okuldu. Gidip gördük, havacılıkla ilgili olması da bizim için önemliydi. Böylece bu okula girerek havacılık mesleğine adım attım.

 

UTED: Daha erken yaşlarda uçaklara bir ilginiz var mıydı?

Yusuf Önel: Eskişehir’de yaşayan çocuklar için uçaklar gündelik yaşamın bir parçasıdır. Muttalip Ovasındaki tatbikatları da izlerdik.

 

UTED: Okula girdikten sonra nelerle karşılaştınız? Beklentilerinizle örtüşüyor muydu?

Yusuf Önel: Okulumuz ben girdiğimde henüz yeniydi. Eğitim öğretim de dersler de tam olarak oturmamıştı. Doküman ve müfredat yeterli sayılmazdı. Ancak hocalarımızın kişisel çabalarıyla iyi bir eğitim aldık. Hocalarımız THY ve diğer sivil havacılık kurumlarından destek alarak ders programlarını geliştirdiler. Hocalarımız da teknik kökenli değillerdi ve uçakta çalışmamışlardı. Bu eksiklerini çok çalışıp, özveriyle hem kendilerini hem de bizi geliştirerek kapattılar.

 

UTED: Peki okul bittikten sonra THY’ye girişiniz nasıl oldu?

Yusuf Önel: Bizim okulda iyi bir eğitim almamızı sağlamaya çalışan hocalarımızın başında olan müdürümüzün tavsiyesiyle… Bizden bir yıl önce mezun olan arkadaşlarımız da THY’ye girmiş ve gösterdikleri performansla göz doldurmuşlardı. Onların bu performansları da bizim işe alınmamıza olumlu katkı sağladı.

 

UTED: Peki okulda öğrendikleriniz ile iş hayatı örtüşüyor muydu?

Yusuf Önel: Evet… Biz burada işe başladığımızda teorik olarak donanımlıydık. Pratik eksiğimizi de çalışmaya başladıktan sonra giderdik. Zaten mesleki eğitimde önemli olan pratik bilgi ve el becerisine yatkın bir temel verilmesidir. Biz de bu temelle çalışma hayatına girmiştik. Tecrübe eksiğimiz vardı ama teorik altyapımız ve yabancı dilimiz nedeniyle mevcut teknisyenlerden bir adım öndeydik. Aynı şeyi bugün de gözlemliyorum. Okulu bitirip gelen yeni nesil teknisyenler de bizim bir adım önümüzdeler. Eğitim kalitesinin arttığının bir göstergesi bu… Tabii yeni neslin çocukluklarından beri bilgisayarla haşır neşir olmasının etkisi de var.

 

 

UTED: Bu tespitinizi destekleyen anılarınız var mı?

Yusuf Önel: Bizim dönemimizde özellikle tamamı yabancı dilde olan kitapların kullanılması konusunda çok başarılıydık. Bugün tüm bu işlemleri bilgisayarlarda yapıyoruz. Ancak o dönemde kitaplarda bilgi aramak ve bulabilmek çok önemliydi. Bir kitabı arardınız, o sizi diğerine yönlendirirdi. Böylece beş, altı kitabı aynı anda okumaya çalışarak gerekli olan bilgiyi ortaya çıkarmaya çalışırdık. Tabii bu araştırmayı bizim nesil daha hızlı gerçekleştirebiliyordu.

 

UTED: Yeni nesil ile ilişkileriniz nasıl?

Yusuf Önel: Çok iyi… Az önce de dediğim gibi, yeni gelen arkadaşlar, bizim mezun olduğumuz dönemdeki durumumuzla karşılaştırdığımda bizden daha donanımlı. Bu nedenle onlara sürekli cesaret veriyorum. İşten korkmamalarını tavsiye ediyorum. Tecrübenin zamanla kazanılacağını, burada yapamayacakları hiçbir iş olmadığını söylüyorum. Sadece bilgiye hangi kaynaktan ulaşabileceğinizi ve bu bilgiyi nasıl kullanacağınızı bilin, yeter, diyorum… Burası oldukça yoğun bir birim. Yılda 1300 uçağa A Bakım yapıyoruz. Bu nedenle tecrübe kazanmaları için bol fırsatları oluyor.

 

UTED: Unutamadığınız anılarınızdan birini bizimle paylaşır mısınız?

Yusuf Önel: Acı tatlı birçok anımız var. Ekibimizin bir üyesi olan Şentürk Çavuş’u bir iş kazası sonucu yitirmemizi hiç unutamıyorum. Bir de on yıl kadar önce Afganistan’ın başkenti Kabil’de bir haftalık bir göreve gitmiştik. Afgan Havayolları’na ait, bizim teslim etmiş olduğumuz bir Boeing 737-400 vardı. Hard landing yapmış. Bunun kontrolleri için ekip olarak gitmiş ve bir hafta orada kalmıştık. Bu arada otelimiz ile havaalanı arasındaki yolda biz geçtikten bir süre sonra bombalı bir saldırı gerçekleşmişti. Gerçekten zorlu bir görevdi… Bir hafta boyunca motorları ve iniş takımlarını söküp, kontrolleri yapıp, tekrar takmıştık…

 

UTED: A Bakım nasıl bir yerdir?

Yusuf Önel: Aslında çok “hızlı” bir yer… Normalde A Bakımda planlanmış olan kartlar uygulanır. Fakat uçağın defterinden gelen “item”lar da uygulanır. Sürekli bakımı bitmesi gereken uçaklar vardır. Örneğin geçen gece üç uçağın birden çıkışı vardı. Bizim sıkıntılı olduğumuz zamanlar uçak bakım çıkışlarıdır. Uçağın seferi vardır, yetişmezse tehire girer, yolcu mağdur olur, diğer birimler mağdur olur. Tüm bunların sorumluluğu bizim üzerimizdedir ve çok koşturmacalı bir süreç yaşanır burada. Yüksek tempo ve efor içinde çalışıyoruz.

 

 

YUSUF ÖNEL

1977 yılında Eskişehir’de doğdu. İlk ve ortaöğ­renimi sonrası, 1991 yılında girdiği Eskişehir Anadolu Teknik Lisesi Uçak Bakım ve Elekt­roniği Bölümünden 1996 yılında mezun oldu. 1997 senesinde THY’de Revizyon bölümünde çalışmaya başladı. Birkaç yıl sonra B1 lisan­sını aldı. 2010 yılında vekaleten Başteknisyen oldu. 2012 yılına kadar Revizyon uçak bakım teknisyeni olarak çalışan Yusuf Önel, aynı yıl kurulan A Bakım Dar Gövde Ekibi’ne atandı. 2013 yılında asaleten Başteknisyen oldu. Halen A Bakım Dar Gövde biriminde Baştek­nisyen olarak çalışıyor.