UÇAK BAKIM ONAYLAYICI PERSONEL ADAYI YETİŞTİREN OKULLARDAKİ EĞİTİM KALİTESİ VEYA KALİTESİZLİĞİ

 

Dünyadaki globalleşmenin artmasıyla özellikle son 25 yılda ülkemizde de havacılık sektörü oldukça büyüdü. Bu büyümeyle birlikte nitelikli personel ihtiyacı çok arttı ve diğer sektörlere nazaran ücret standartları da

yüksek olduğundan hem gençler hem de yatırımcılar açısından tercihlerde ilk sıralarda yer aldı.

 

Eskişehir Anadolu Üniversitesi ile başlayan uçak teknisyeni yetiştiren okulların sayısı her geçen yıl önemli ölçüde arttı ve sayıları 100 adeti çoktan geçti. Aynı temel eğitimi veriyor olsalar da yapıları; üniversite, yüksek okul ve lise seviyesi olmak üzere 3 farklı şekilde ortaya çıktı. Oysa tamamı SHY 66 uyumlu eğitim vermek üzere kurulmuş eğitim kurumlarıdır. Şüphesiz mezunlarının sektör tarafından tercih edilebilirlik oranları birbirinden çok farklı olarak ortaya çıktı.  Sayıları kontrolsüz bir şekilde artan söz konusu eğitim kurumlarının eğitim kaliteleri maalesef istenen seviyeye asla çıkarılamamıştır. Kaliteli olarak sayılabilecek eğitim kurum sayısı 5 bilemedin 10 adeti geçmemekte maalesef. Peki bunun sebepleri neler olabilir? Yandaki sayfada sıralamaya çalıştım:

Havacılık eğitimi verilen okullarda kalite niçin beklenen seviyede değil?

Özellikle özel okullarda öğrenci bulma zorluğu yok.

Mezuniyetten sonra hesap soran veli ve öğrenci çok az.

Sistem, eğitim standardının yükseltilmesi için zorlamıyor.

Okul yönetimleri kalite iyileşmesi için ekstra maliyete katlanmak istemiyorlar.

Okul yönetimleri ile sektör yöneticileri pek bir araya gelemiyorlar.

İşe girmiş ve tecrübe kazanmış okul mezunları ile mevcut öğrenciler arasında bir köprü kurulmamış.

Millî Eğitim Bakanlığı-YÖK ve SHGM arasındaki sonuç odaklı iletişim yeterli değil.

Okul sayısı ve mezun sayısı ülkemizin ihtiyaç duyacağı miktarların çok üzerinde.

Okullar sadece A/B1/B2 yetki almaya aday üreten bölümlere yoğunlaşmışlar.

Sektörden tecrübeli eğitmen ve danışman adayları ya bulamıyorlar ya da yüksek ücret talebi sebebiyle bulmak istemiyorlar.

Stajyer aday fazlalığından dolayı kısa staj sürelerinde sektör şirketleri, öğrencilere katkı sağlayacak zaman ve emeği tedarik edemiyorlar.

İngilizce eğitim düzeyleri yeterli değil, yasak savmaktan ibaret.

Öğrenciler havacılık sektörünün önemini kavrayamıyorlar.

Söz konusu eğitim kurumlarından mezun olan gençlerimiz ne gibi sorunlara sahip olarak iş arayışı içerisinde bulunuyorlar:

Mezunların yaşadığı sorunlar

Yeterli İngilizce bilgisine sahip olamıyorlar.

Sektör hakkında kesinlikle doyurucu bilgiye sahip olamıyorlar.

Teknik prosedürler ve kurallar ile iş arasında bağlantı kuramıyorlar.

Hedefleri hakkında ve hedeflerine ulaşmak için gerekli eylemler hakkında kulaktan dolma bilgilere sahip oluyorlar.

Sektör profesyonelleri mezun öğrencinin bilgi ve tecrübe eksikliğini hemen fark edebildikleri için umutsuzluğa kapılıyorlar ve çoğunluğu eğitimi ile ilgisi olmayan işlere gitmek zorunda kalıyorlar.

Yeterli İngilizce ve teknik bilgiye sahip olmadıklarından piyasaya çıkan EASA lisansı veren firmalara bir umut diyerek yem oluyorlar.

Yukarıda bahsettiğimiz sıkıntıların giderilebilmesi için neler yapılmalı konusunda daha önceki sayılardaki “GELECEK NESİL HAVACILIK UZMANLARINIZ YETİŞTİRİLMESİ” başlıklı yazımı okumanızı öneririm.