Hasan Ebe, uçak teknisyenliğinin maddi tatminin yanında manevi tatmini de yüksek bir meslek olduğunu belirtiyor. Ebe, “İnsanlar bir şeyleri üretmeyi, tamir etmeyi severler. Yaptığınız işin sonunda bir çıktı, sonuçgörebiliyorsanız, bu sizi tatmin eder. Mutlu olursunuz. Bunun yanında gerçekten kaliteli, seviyeli, kendini iyi yetiştirmiş insanlarla beraber çalışıyorsunuz. Bu insanlarla sadece iş hayatında değil sosyal hayatta da birlikte oluyorsunuz. Yaşadığınız hayatın kalitesini artırıyorsunuz sonuçta” diyor…
UTED: Eğitiminiz öncesi havacılığa ilginiz var mıydı?
Hasan Ebe: İşin sadece elektronik tarafındaydım. Havacılık bağlantım hiç yoktu. O zamanlar üniversite sınavlarına girmeden önce tercihler yapılıyordu. Sivil havacılık benim son tercihimdi ve annem yazdırmıştı. “Olur da kazanırsan, Eskişehir’de okursun” demişti. Yani benim değil, annemin tercihiydi.
UTED: Şimdiye kadar “İçimizden Biri” köşesine konuk olan uçak teknisyenleri arasında en çok iş yeri değiştiren kişi sizsiniz. Bunun nedeni hakkında düşündünüz mü?
Hasan Ebe: Evet, teknisyenlik konusunda katı kurallarım var. Uyuşmuyorsam, benim kafama yatmıyorsa, doğru olmadığını düşünüyorsam, artık o şirketle çalışmaya devam etmemeyi tercih ediyorum. Bu nedenle çoğunda da istifa ederek ayrıldım.
UTED: 1993’ten 2005’e kadar dört şirket değiştirmişsiniz. Son on yıldır da aynı şirkettesiniz…
Hasan Ebe: Belki şirketin yapısı, belki kültürü, belki ekip ciddi bir etken oldu bunda. Sanırım bundan sonra da bir değişiklik olmaz. Emekliliğimi burada tamamlarım büyük ihtimalle…
UTED: Uçak teknisyenlerinin anıları ilginç oluyor. Sizin aklınıza gelen bir hikâyeniz var mı?
Hasan Ebe: Aslında “şudur” diyebileceğim büyük bir olay yaşamış değilim, meslek hayatımda... En büyük hikâyem diyebileceğim, sıfırdan başlayıp, bir bakım organizasyonunun başında Form 4 sahibi olup, o işin yönetiminde bulunmak bence…
UTED: Yani sizin kariyeriniz…
Hasan Ebe: Bir hikâye aslında… Hiç planlanmamış, hesap edilmemiş, bir tesadüfle başlayarak bu noktaya gelinmiş bir durum… Aslında konuşunca aklıma bir anı geldi. Türk Hava Yolları döneminde yaşadığım bir olay... Ben de iz bırakmasının nedeni, herkesten mutlaka bir şeyler öğrenebileceğimi anladığım bir olay olmasıdır. O zaman Boeing 727 uçakları vardı. Kuyrukta bir parça değişimi yapmamız gerekiyor. Yukarı çıktık, kapağını açtık ve değiştirdik. Testlerimizi yaptık, arızayı kapattık. Sıra kapağı kapatmaya geldi. Kapağın yaklaşık kırk vidası var. Vidayı sıkıyorum ama tutmuyor. Yarım saat kadar uğraştım. Diğer arkadaşa vidaların tutmadığını ve kapağı kapatamadığımı söyledim. Onunla beraber kırk beş dakika daha uğraştık. Yinekapatamadık. Bu uçak üzerinde mekanik olarak çalışan birine ihtiyacımız olduğu için böyle birini aradık. Bulabildiğimiz kişi de fazla deneyimi olmayan bir arkadaştı. Pek umudumuz olmasa da onu çağırdık. Gelip yukarı çıktı. Derdimizi anlattık. “Ver tornavidayı” dedi. Meğer kurmalı vidaymış. Sol tarafa on, on beş tur kurdu. Vidalardan birini kolaylıkla takıp, “bu şekilde yapacaksınız” dedi ve gitti. Yanımdaki Osman abi ile birbirimizin yüzüne baktık ve bir şey söylemeden kapağı kapatmaya başladık. O olaydan beri, iyi kötü demeden herkesten bir şey öğrenilebileceğine
inanırım.
UTED: İyi bir anıymış. Sizin uçak teknisyenliği tanımınız nedir?
Hasan Ebe: Uçak teknisyenliği, uçakla başbaşa kaldığınızda çok kolay bir iş. Makinayla çalışıyorsunuz ve gerçekten iyi bir altyapınız varsa, düzgün bir eğitim aldıysanız, iyi bir çalışma ortamı sağlandıysa size, çok kolaylıkla altından kalkabileceğiniz ve yaptıktan sonra mutlu olacağınız bir meslek.
UTED: Uçak teknisyenliğinde özellikle önümüzdeki dönemde personel sıkıntısı olabileceğine dair görüşler var. Siz ne düşünüyorsunuz?
Hasan Ebe: Bence şu anda da bir sıkıntı var.
UTED: Mesleğin özendirilmesi için, kim ne yapmalı?
Hasan Ebe: Hem özel, hem de devlet okulları özendirilmesi için gereğini yapıyorlar. Bence bu sorunun nedenlerinden biri yurtdışından teknisyen getirilmesidir. Bu bir zorunluluk da değildi. Yetkili teknisyen yetiştirmek, onların üzerine zaman ve çaba harcamak yerine seçilmiş kolay yol bu: Hazır personeli getirip çalıştırmak… Aksine okulların desteklenmesi ve mezunlarının değerlendirilmesiyle bu açık kapatılabilir.
UTED: Gençlere tavsiye ediyor musunuz mesleği?
Hasan Ebe: Beklentilerine bağlı… Eğer işin içine girip de görürlerse, gerçekten hem maddi anlamda, hem de manevi anlamda tatmin olacakları bir iş… Muhakkak tavsiye ediyorum. Hatta bunun için de sürekli uğraşıyorum. Her yıl Eskişehir’de Anadolu Üniversitesi’nde, Kayseri’de Erciyes Üniversitesi’nde seminerlerimizi yapıyoruz. Bu yıl da ilk kez Kocaeli’nde yapacağız. Hem genel hatlarıyla yaptığımız işi anlatıyoruz, hem de gelen soruları cevaplıyoruz.
UTED: Manevi tatmin, dediniz, nasıl tarif edersiniz?
Hasan Ebe: İnsanlar bir şeyler üretmeyi, tamir etmeyi severler. Yaptığınız işin sonunda bir çıktı, sonuç görebiliyorsanız, bu sizi tatmin eder. Mutlu olursunuz. Bunun yanında gerçekten kaliteli, seviyeli, kendini
iyi yetiştirmiş insanlarla beraber çalışıyorsunuz. Bu insanlarla sadece iş hayatında değil sosyal hayatta da birlikte oluyorsunuz. Bunun da getirileri var. Yaşadığınız hayatın kalitesini artırıyorsunuz sonuçta…
Örneğin uçuş öncesi kontrollerini yapıp uçağı teslim eden teknisyen, uçak yerden teker kesinceye kadar arabasında durup seyreder bunu… Çoğu yerde böyledir bu… Bu bir tatmindir işte…
HASAN EBE
1970 yılında Eskişehir’de doğdu. İlkokulu Eskişehir Yavuz Selim İlkokulu’nda, ortaokulu Esentepe Mimar Sinan İlköğretim Okulu’nda tamamladı. Yunus Emre Teknik Endüstri Meslek Lisesi Elektronik bölümünü bitirdikten sonra girdiği Anadolu Üniversitesi Sivil Havacılık okulundan 1991 yılında mezun oldu. Askerlik görevini tamamladıktan sonra, 1993 yılında Türk Hava Yolları elektronik atölyesinde teknisyen olarak göreve başladı. Yaklaşık 6 yıl sonra istifa ederek Kıbrıs Türk Hava Yolları’na girdi. 2000 yılında Pegasus Hava Yolları’na geçen Hasan Ebe, iki yıl sonra girdiği Sun Expres’te 3 yıl çalıştıktan sonra 2005 yılında çalışmaya başladığı Corendon Hava Yolları’nda Bakım Müdürlüğü görevini sürdürüyor.